Van oudsher was de wandelsport niet alleen een simpele sport, maar ook een goedkope sport. Voor 2 gulden ontving je bij de start een stencil met de route, je ging lopen, kocht onderweg bij een bungalowtent van een bestuurslid een kop koffie voor 50 cent, in een restaurantje onderweg dronk je een wat duurder drankje, maar at je wel je eigen brood op. En bij de finish deed je gek: je veroorloofde je een biertje.
De tijden zijn veranderd. Het stenciltje werd een gps route op je smartwatch, de route krijg je als gpx bestand en betaal je vooruit electronisch, vaak mag je gaan lopen wanneer je wilt, en na afloop fiets je op je e-bike naar huis. Het inschrijfgeld is inmiddels een euro of 5, of als je wandelt bij een evenement, dan kan dat oplopen tot 10 of 20 euro. En duizenden doen dat graag. Het eenvoudige stenciltje is verleden tijd, we willen vermaakt worden. Snacks zijn de standaard.
Helemaal niets mis mee, de klant is koning. Maar de minder grote organisaties, moeten alle zeilen bijzetten om mee te blijven doen. Zit je op dezelfde datum als een fjoertoer, of een circuit van Zandvoort, dan merk je dat direct. Of je moet frikandellen serveren (hmmmm, heerlijk 🙂 ). Ik wandelde zelf 30 jaar geleden ook elk jaar vanuit de Heineken brouwerij in Den Bosch, en dat was niet alleen vanwege de mooie natuur. Proost!
Ons aller KWBN bond moet ook mee in deze ontwikkeling. En dat kost geld. Veel geld. Ze zijn er enerzijds met mooie marketing voor de grote jongens. Maar willen toch ook de kleine clubjes niet kwijt. Maar soms hebben we het idee dat ze niet huilen als er “een kleintje” omvalt. En we zien dat om ons heen gebeuren.
Als afgevaardigde van de wandelkring, en later als lid van de ledenraad namens de provincie, heb ik me namens onze organisaties altijd fel verzet tegen verhogingen van bondsafdrachten voor verenigingsleden. Discussies met onze miel gingen over de waarde van de verenigingen en hun vrijwilligers die samen toch zorgen voor het grootste gedeelte van het LWP.
Die gedachte is nu definitief achtergelaten. De tarieven schieten omhoog. En bondsleden moeten hetzelfde betalen als verenigingsleden. Was de afdracht voor verenigingsleden aan de KWBN vorig jaar nog 19,00 euro, dit jaar was dat ineens 35,00 euro. Met de afspraak dat dat elk jaar met de prijsindex zal stijgen. Reken maar uit, met inflatie van 10% of meer. Verenigingen krijgen nog 3 jaar een aflopende korting op deze afdracht, maar in 2026 is ook dat voorbij, en met een inflatie van 5% zitten we dan al boven de 40 euro.
En dat is niet alles. Een vereniging betaalt ook nog een verenigings afdracht. Deze is heel sterk gestegen, en zal worden geïndexeerd. O ja, en dan nog een afdracht per tocht. In totaal betalen wij als kleine vereniging 50% meer aan Nijmegen. We konden niets anders doen dan de contributie voor de vereniging los te koppelen van die van de bond. Aan iedereen de keuze of men een paar exemplaren van het magazine en de euro korting bij een tocht nog aantrekkelijk vindt. KWBN, let op uw zaak!
Er valt aan dit verhaal weinig toe te voegen. Bij een ‘ gewone’ wandeltocht vraagt men soms al 7 tot 9 euro. Dan vraag ik waarom dat dan? Als antwoord krijg je een heel verhaal waar de wandelaar weinig mee te maken heeft. Oftewel geen boodschap aan heeft.
Bij een ‘speciale’ tocht kom je inderdaad bedragen tussen de 20 en 26 euro tegen.
Een uitzondering in b.v. Rotterdam is de RWV.Die organiseerde in januari een tocht en daar was het inschrijfgeld 4 euro met onderweg voor de kortere afstanden een wagenrust waar gratis soep werd verstrekt en voor de langere afstanden kwam je er zelfs twee keer langs.Koffie en thee met koek was ook verkrijgbaar.Alles bij de prijs inbegrepen. Dus soms kan het nog wel.
Wat er geschets werd in het verhaal dat de KWBN niet zou treuren als er een paar kleintjes omvallen is m.i. volkomen waar.
Dat werd mij wel duidelijk toen ik,als bestuurslid, de bond belde over de onduidelijkheden omtrent de nieuwe bindingsvormen. Lidmaatschap heette dat ooit. Na wat heen en weer gepraat kwamen we niet nader tot elkaar en werd die mevrouw een beetje vervelend tegen mij.
Kortom de weg die de toenmalige KNBLO in wilde slaan,professionalisering, is nu bereikt.
Toen werd er al geopperd door KNBLO (Miel T.) ‘Diegene die niet mee wil in de nieuwe ontwikkelingen, die haakt maar af.’
Vrijwilligers, daar werd makkelijk aan voorbij gegaan. Het was een mes in de rug van al die mensen die voor dag en dauw opstaan en alles voorbereiden voor de wandeldag. Route met krijtpijlen markeren of pijlen aan bomen en lantarenpalen binden. Rustposten bemannen/vr. Wandelboekjes stempelen en nog veel meer werk wat de wandelaar allemaal niet direct ziet.
En die vrijwilligers werden door Miel T., als het aan hem lag, aan de kant geschoven en vervangen door professionele krachten. En wie gaat dat betalen? Dan verhogen jullie maar de inschrijfgelden was het antwoord.
Op dat punt zijn we aanbeland. Hoge contributies voor de leden en verenigingen,met gevolg dat leden en verenigingen afhaken bij de KNWB.
Vroeger was het een low-budgetsport,nu moet je goed uitkijken waar je gaat deelnemen en wat het gaat kosten.
Het is een lange reactie. Veel tekst en dat zal niet door iedereen gelezen worden,maar ik heb mijn onvrede geuit.
Bedankt voor deze heldere achtergrond informatie.
Veel ontgaat de gewone wandelaar.
Treurig dat een club zo wordt uitgekleed.
Heb altijd al gedacht , wat hebben die citytrails ed nu meer dat t zoveel moet kosten.
Ik blijf nu zeker alleen maar meer fan van de gewone tochten.